MANTI

Yap yap bitmiyor.Bu yaz tatilinde üç bayan arkadaş çocuklarımızı aldık ve bizim yazlığa gittik.Bu işe ilk adım yazlıkta başladı.Orada çocuklara yemek yetiştiremedik,nasıl mı?Bir iştah bir iştah açık havadan mı denizde yorulmaktan mı?Maşallah elektirik süpürgesi gibi ne konsa onu silip süpürdüler.Saat başı mutfakta buzdolabının başına birikip durdular.Düşündük yediklerinin biraz daha ağır olması gerektiği sonucuna vardık.Ne pişirsek ne pişirsek derken.arkadaş' mantı alalım marketten'dedi.Bende 'evde yapalım,hem daha sağlıklı hemde ev bu iş için uygun'dedim.Mantı hamurunu yaptık,açtık minik,minik kapattık ve pişirdik.Bir büyük fırın tepsisi dolusu sofranın ortasına koyduk.Herkes tepsiye çalakaşık saldırdı(bir tabakla yetinilmedi)Doğrusu nefis olmuştu.İstanbula döndükten sonrada biraraya gelip mantı yaptık.Her yapışta tesadüfenbirileri geldi.bizde soframıza davet ettik.Çok beğenildi.Yiyip beğenen arkadaşlar (sipariş versek yaparmısınız)deyince mantı yaptığımız arkadaşlarla bakıştık.(neden olmasın)dedim.işte böyle başladı mantı serüveni.Şimdi sabah çocukları okula gönderip birimizin evinde yapıyoruz..Siparişlere maşallah zor yetişiyoruz.Yiyen beğeniyor tavsiye ediyor siparişler geliyor.İyiki arkadaşlarımı yazlığa davet etmişim.iyiki çocuklar doymak nedir bilmemiş atalarımızın dediği gibi HER İŞTE BİR HAYIR VARDIR....

Leyla

Ahu gözlü ceylan. Ürkek. Zarif. Güzel.Sen doğduğunda ben 7 yaşındaydım. Sabahlara kadar dua ederdim kız olman için çocuk aklımla. Ve sen geldin. Dualarım kabul olmuştu. İsmini ben koymuştum. Seni o kadar bekliyordum ki baban ismini benim koymamı istedi.Annelik içgüdülerim sanki çocuk yaşımda, seninle başladı. Bebekken ne de çok hasta olurdun. Gizli gizli ağlar, yapabileceğim bir şey var mı diye etrafında dolaşırdım.

İlerleyen yıllarda....


Neyse... okursan duygulanırsın, belki üzülürsün. Gözlerinden düşen yaşlara hiç dayanamam. Dünyada en sevdiğim azınlığın içindesin. Sen Can'sın.... Sen, sen, sen........ Yine sen.


Benim Canım Kardeşim, İlk Göz Ağrım.....

Çikolata Kursum...

Bugün çikolata kursuna gittim.Kaç gündür neredeyse hiç dışarı çıkmadım.Nedeni oğlumun sbs ye hazırlanması.Çikolata yapımı 3 saatlik kısa bir süreydi. Ama kursta yaptıklarım çok güzel oldu. Katkısız olması son derece sağlıklı. Görünüşleri de öyle güzel ki... Çocuklarıma ve sevdiklerime yapmakla kalmayıp bunları yapıp satmak istiyorum. Ama nasıl satacağımı şu an bilemiyorum. Bildiğim tek şey internetten faydalanacak olmam.
Bugün hava mayıs sonu olduğu halde puslu, soğuk ve yağışlıydı. Sanırım mutsuz olan kişiler bu havada daha da mutsuzdu. Belki de içlerinde sebepli veya sebepsiz ağlayanlar bile vardı. Eminim bu hassasiyeti yaşayanların çoğu kadındı. Böyle havalarda hep mutsuz insanlar gelir aklıma...
Şimdilik bu kadar. En kısa zamanda görüşmek dileğiyle...